- Na Podkarpaciu zaobserwowano popielicę szarą, gryzonia o bogatej historii i fascynujących zwyczajach.
- Dawniej symbol obżarstwa i zwierzę domowe Rzymian. Popielica gromadzi zapasy i tkankę tłuszczową na zimę.
- To skryte zwierzę, choć rzadko widywane, jest ważnym elementem leśnego ekosystemu.
- Dowiedz się więcej o niezwykłym życiu popielicy i jej roli w przyrodzie.
To zwierzę było kiedyś symbolem obżarstwa. Dostrzeżono je na Podkarpaciu
Las to miejsce, w którym życie tętni nie tylko dla ludzi spacerujących po ścieżkach, lecz przede wszystkim dla wielu gatunków zwierząt. To właśnie tutaj mają swoje schronienia, zakładają gniazda, zdobywają pokarm i rozmnażają się. Każdy zakamarek lasu może kryć fascynujące historie jego mieszkańców. Jednym z nich jest niezwykły gryzoń – popielica szara (Glis glis), który ostatnio został dostrzeżony na Podkarpaciu przez pracownika leśnego Nadleśnictwa Strzyżów.
Popielica szara to zwierzę niezwykle interesujące, choć wciąż rzadko zauważane. Zamieszkuje lasy liściaste i mieszane, zwłaszcza te o zwartej koronie drzew, gdzie może skutecznie ukrywać się przed drapieżnikami. Pomimo niewielkich rozmiarów, jej życie w lesie jest bogate i pełne wyzwań. Popielice spędzają czas w dziennych kryjówkach, a nocą wyruszają na poszukiwanie pożywienia. Ich dieta opiera się przede wszystkim na pokarmie roślinnym – jedzą nasiona i owoce drzew, choć okazjonalnie uzupełniają ją o drobny pokarm zwierzęcy.
Jednak to, co wyróżnia popielicę na tle innych gryzoni, to jej dawny symboliczny wymiar. Popielica była niegdyś symbolem obżarstwa. Gryzoń ten gromadzi bowiem zapasy nie tylko w naturze, lecz także w postaci brunatnej tkanki tłuszczowej, która umożliwia przetrwanie zimowych miesięcy. Jej skłonność do odkładania tłuszczu sprawiła, że w kulturze europejskiej zyskała szczególne znaczenie – była uważana za przykład łakomstwa i troski o własne przetrwanie. Co ciekawe, w czasach starożytnego Rzymu popielice trzymano nawet jako zwierzątka domowe i do towarzystwa, co dodatkowo podkreśla ich nietypową rolę w historii człowieka.
Popielica szara. Zwierzę, które intryguje
Obserwacja popielicy w naturalnym środowisku daje wyjątkową okazję do poznania dzikiego życia lasu. Choć zwierzęta te są skryte i trzymają dystans, ich obecność towarzyszy leśnikom podczas codziennej pracy. To dzikie, nieco tajemnicze towarzystwo przypomina, że las nie należy tylko do ludzi. Jest miejscem życia wielu gatunków, które współistnieją obok nas, często niezauważone.
Dostrzeżenie popielicy na Podkarpaciu to nie tylko okazja do podziwiania piękna przyrody, lecz także przypomnienie o bogactwie i różnorodności życia w naszych lasach. Gryzoń, który był symbolem obżarstwa, dziś uświadamia nam, jak ważne jest zrozumienie natury i jej mieszkańców. Popielice, choć niepozorne, stanowią istotny element leśnego ekosystemu i fascynują zarówno badaczy, jak i każdego, kto spojrzy uważnie w gęstwinę drzew.
Fotografia wykonana przez Damiana Pękalę pozwala choć na chwilę zajrzeć w świat popielicy. Świata skryty, pełen rytuałów, troski o przetrwanie i świat niezwykłej relacji ze środowiskiem, w którym żyje.
