O zamku w tej wsi na Podkarpaciu słyszał prawie każdy. Mało osób wie, że na jego terenie kręcono antypolski film

Krasiczyn - wieś na Podkarpaciu, która słynie z legendarnego zamku 

Krasiczyn to wieś, która niegdyś miała status miasteczka, usytuowana w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, gdzie znajduje się siedziba gminy o tej samej nazwie. Wieś leży w odległości około 10 km na zachód od Przemyśla, na prawym brzegu Sanu, u ujścia do niego małego Komarskiego Potoku, u podnóża Pogórza Przemyskiego. Centrum Krasiczyna wznosi się na wysokości około 215 m n.p.m., podczas gdy otaczające je wzgórza osiągają nieco ponad 400 m n.p.m. Przez wieś przebiega krajowa droga nr 28, łącząca Przemyśl z Sanokiem. W XV wieku miejscowość nosiła nazwę Śliwnica. W 1525 roku właścicielem wsi został Jakub z Siecina, który rozpoczął przekształcanie istniejącego dworu obronnego w zamek. W tym czasie zabudowania składały się z budynku bramnego, dworu oraz budynków gospodarczych, a całość otaczały wał i fosa. 

Potomkowie Jakuba przyjęli nazwisko Krasicki. Jego stryj, biskup przemyski Stanisław Jakub Siecieński, znany jako Trąba, osiedlił się w województwie ruskim, a później poślubił Barbarę Orzechowską herbu Oksza, która była właścicielką Śliwnicy. Ich synowie zaczęli używać nazwiska Krasiccy z Siecina, pochodzącego od pobliskiej wsi Krasice.

Na terenie zamku nakręcono antypolski film 

W miarę upływu czasu, zamek i pobliska wieś zyskały nazwę Krasiczyn (około 1602), podczas gdy nazwisko Śliwnica przeszło na inną część wsi, która obecnie jest sąsiednią miejscowością. Krasiczyn jako miasteczko powstawał w latach 1615–1620, a jego założycielem był kasztelan przemyski Stanisław Krasicki, syn Jakuba. Miasto wraz z dobrami Krasiczyn stało się własnością wojewody sandomierskiego i lubelskiego Jana Tarły w 1724 roku.

Była to niegdyś rezydencja polskiej magnaterii. Krasiczyn uzyskał lokację miejską około 1620 roku, ale został zdegradowany przed 1919 rokiem. W okresie II Rzeczypospolitej wieś znajdowała się w powiecie przemyskim w województwie lwowskim.

W latach 1943–1947 w Krasiczynie miały miejsce tragiczne wydarzenia, kiedy nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali 65 Polaków, w tym kilku żołnierzy Wojska Polskiego oraz milicjantów, spalając większość gospodarstw. W latach 1954–1972 wieś była siedzibą władz gromady Krasiczyn, a następnie gminy o tej samej nazwie. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa przemyskiego. Od końca XVI wieku Stanisław Krasicki oraz jego następca, Marcin Krasicki, przekształcili surową warowną siedzibę w obronny zespół pałacowy o prostokątnym planie, otoczony murem z czterema narożnymi basztami. Po wschodniej stronie muru zbudowano nowe skrzydło mieszkalne.

Zamek charakteryzują cztery różne wieże narożne: Boska, Papieska, Królewska i Szlachecka, które miały symbolizować wieczny porządek oraz rolę Kościoła, króla, papieża i szlachty. Baszta Boska, zwieńczona kopułą, mieściła kaplicę, natomiast Baszta Papieska posiadała attykę i była przeznaczona dla dostojników kościelnych. W Baszcie Królewskiej znajdowały się apartamenty królewskie, a Baszta Szlachecka była zwieńczona koroną. W 1940 roku na terenie zamku filmowcy radzieccy nakręcili antypolski film „Wiatr ze wschodu”, który miał uzasadniać inwazję ZSRR na Polskę 17 września 1939 roku. Obecnie w zamku mieści się hotel i restauracja, a niektóre jego części są udostępnione do zwiedzania z przewodnikiem. W Krasiczynie przyszedł na świat arcybiskup krakowski, kardynał Adam Stefan Sapieha.

ZOBACZ: ZAMEK W KRASICZYNIE