To jedna z najstarszych osad w Bieszczadach. O jej przyszłości zdecydował król Władysław Jagiełło
Myczkowce to jedna z najstarszych osad w Bieszczadach, której początki sięgają 1376 roku. To właśnie wtedy starosta sanocki Piotr dokonał rozgraniczenia dwóch sąsiadujących wsi szlacheckich stanowiących własność Oleśki (Olescho). To Myczkowce i Terpiczów (dzisiejsza Średnia Wieś). W 1425 roku podział ten zatwierdził król Władysław Jagiełło specjalnym przywilejem królewskim.
W XV wieku wieś była przedmiotem licznych sporów majątkowych. W 1436 roku Jan Goligyan, reprezentujący swoją żonę Małgorzatę, walczył przed sądem grodzkim w Sanoku o odzyskanie ojcowizny, którą zajął kasztelan przemyski, Mikołaj Kmita. Po latach procesów i ugód, w tym także zastawów wsi jako poręczeń pożyczek, Myczkowce znalazły się ostatecznie w rękach rodu Kmitów, a następnie przeszły na Herburtów. W XIX wieku właścicielami miejscowych dóbr byli Julian i Eulalia Zatorscy. W 1858 roku, ze składek mieszkańców, wybudowano kaplicę, upamiętniającą zniesienie pańszczyzny. Pod koniec XIX wieku Myczkowce liczyły 498 mieszkańców, wśród których byli rzymscy katolicy, grekokatolicy oraz wyznawcy judaizmu.
Niespokojna historia wsi Myczkowce
W czasie II wojny światowej rzeka San stała się granicą między III Rzeszą a Związkiem Radzieckim, a Myczkowce znalazły się pod sowiecką okupacją. Wówczas usuwano z wioski przedstawicieli inteligencji i wdrażano kolektywizację. Po wkroczeniu Niemców w 1941 roku sytuacja mieszkańców nie uległa poprawie, a po zakończeniu wojny wieś stała się celem ataków Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA). Największe napaści miały miejsce w 1944 i 1945 roku. Doszło wówczas do brutalnych mordów na ludności cywilnej oraz podpaleń domów. W październiku 1945 roku UPA spaliła pobliską Solinę i wymordowała jej mieszkańców, a kilka dni później Myczkowce padły ofiarą kolejnego napadu, w którym zginęły trzy osoby, a wiele domów stanęło w płomieniach.
Lata powojenne przyniosły odbudowę i rozwój wsi Myczkowce. W 1956–1960 powstała tu zapora wodna na Sanie, dzięki czemu utworzono Jezioro Myczkowskie. Zmieniło to krajobraz i nadało miejscowości nową rolę rekreacyjną. W 1994 roku Caritas diecezji rzeszowskiej przejął dawne koszary wojskowe i przekształcił je w nowoczesny ośrodek wypoczynkowo-rehabilitacyjny. To właśnie tu powstało Centrum Kultury Ekumenicznej, którego sercem jest kolekcja 140 makiet drewnianych cerkwi i kościołów z Polski, Słowacji i Ukrainy.
Wśród zabytków wsi wyróżnia się dawna cerkiew greckokatolicka, dziś pełniąca funkcję rzymskokatolickiego kościoła parafialnego pw. Matki Bożej Częstochowskiej. Warto także wspomnieć o XIX-wiecznym spichlerzu oraz o monumentalnej ścianie skalnej, uznanej za pomnik przyrody.
W latach 2016–2017, podczas badań prowadzonych przez doktora Michała Dzika z Uniwersytetu Rzeszowskiego, odkryto ślady osady datowanej na okres od X do XII wieku. Znalezisko to potwierdza, że Myczkowce były zamieszkiwane znacznie wcześniej, niż wcześniej przypuszczano.
Myczkowce to miejsce, gdzie historia przeplata się z pięknem przyrody i bogactwem kulturowym. Dziś przyciągają turystów swoją unikalną atmosferą, a jednocześnie są świadectwem burzliwych dziejów regionu.
ZOBACZ: To jedna z najstarszych osad w Bieszczadach. O jej przyszłości zdecydował król Władysław Jagiełło
