Tę wieś na Podkarpaciu najeżdżał założyciel imperium mongolskiego. W historii zapisało się pewne przysłowie

Tę wieś na Podkarpaciu najeżdżał założyciel imperium mongolskiego

Niebocko to malownicza wieś położona w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim, należąca do gminy Dydnia. Jest to miejscowość o bardzo dobrej lokalizacji komunikacyjnej – przebiega przez nią droga wojewódzka, łącząca takie miasta jak Sanok, Brzozów, Rymanów, Krosno, Dynów, Przemyśl i Dubiecko. Od wieków była to ważna trasa, wykorzystywana jako pewny i sprawdzony szlak transportowy. Wieś graniczy z kilkoma miejscowościami: od południowego zachodu z Grabownicą Starzeńską, od południa z Laliną, od południowego wschodu z Grabówką, od wschodu z Dydnią, a od północnego wschodu z Jabłonką. Jest jedną z piętnastu wsi tworzących gminę Dydnia, która liczy około 8,5 tysiąca mieszkańców.

Historia tej miejscowości sięga daleko wstecz. W dokumentach historycznych pojawia się pod różnymi nazwami, takimi jak Nyeboczko, Nyeboczsko, Nyeboczska Wolia, Nyewoczsko, Nieboczsko, Nieboczko i Biebocko, a pierwsze wzmianki o niej pochodzą z 1674 roku. Najstarsze ślady obecności człowieka na tych terenach sięgają paleolitu, co potwierdzają odkryte narzędzia kamienne, takie jak rylec, drapacz czy grocik trzoneczkowaty. W epoce brązu na te ziemie przybyła ludność kultury łużyckiej, przyczyniając się do rozwoju osadnictwa. Kolejne epoki historyczne, w tym okres rzymski, charakteryzowały się wzrostem osadnictwa nad Sanem. Między VIII a XII wiekiem o te tereny rywalizowali książęta polscy, ruscy i węgierscy, a w XIII wieku przyszły tragiczne najazdy tatarskie pod wodzą Czyngis-chana i Batu-chana. Z tego okresu pochodzi przysłowie: „Gdzie Tatar przeszedł, tam trawa już nie wyrośnie”. Kolejne lata przyniosły panowanie Węgrów, a ostatecznie w 1772 roku tereny te zostały odłączone od Polski.

Niebocko - historia tej wsi na Podkarpaciu zasługuje na uwagę

W połowie XIX wieku właścicielką tutejszej posiadłości tabularnej była Aniela Kraińska. Z tego okresu zachował się dwór należący do rodów Wiktorów i Krasińskich. Budowla powstała pod koniec XIX wieku na fundamentach XVIII-wiecznych piwnic sklepionych kolebkowo. Dwór otacza park z pierwszej połowy XX wieku, w którym można podziwiać wiekowe dęby, lipy i wiązy oraz pozostałości dawnych alei i tarasów.

Okres międzywojenny był czasem wystąpień chłopskich, kiedy mieszkańcy walczyli o poprawę swojego bytu. Po II wojnie światowej region długo zmagał się z napadami i rabunkami ze strony oddziałów UPA. Dopiero w latach 50. XX wieku życie zaczęło wracać do normalności, a mieszkańcy stopniowo odbudowywali społeczność i gospodarkę.

W latach 1954–1972 Niebocko było siedzibą gromady, a w latach 1975–1998 należało administracyjnie do województwa krośnieńskiego. Wieś leży w malowniczej dolinie otoczonej wzniesieniami o wysokości sięgającej około 245 m n.p.m. Jej geologiczne podłoże składa się z naprzemiennie ułożonych warstw łupków ilastych i marglistych, mułowców, piaskowców i zlepieńców, które kształtowały się przez miliony lat w wyniku zmian klimatycznych i procesów górotwórczych.

Przez Niebocko przepływa potok zwany Niebockim Potokiem, który kieruje się w stronę Grabownicy, Humnisk i Brzozowa. W 2005 roku jego brzegi zostały uregulowane, aby zapobiec zalewaniu gospodarstw rolnych i niszczeniu upraw w wyniku gwałtownych opadów. W potoku żyją m.in. brzany, płotki i ukleje.

Wieś charakteryzuje się dużym rozdrobnieniem gospodarstw rolnych. Znajduje się tu 214 rolników posiadających grunty o powierzchni powyżej 1 ha, przy czym najwięcej jest gospodarstw trzyhektarowych. Największe gospodarstwo ma 14,5 ha. Oprócz rolnictwa, w Niebocku działa prywatny zakład przetwórstwa drzewnego „Grabo”, który zapewnia pracę zarówno mieszkańcom wsi, jak i osobom z okolicznych miejscowości.

ZOBACZ: Tę wieś na Podkarpaciu najeżdżał założyciel imperium mongolskiego