Zgodnie ze staropolskim zwyczajem, kto nie zje w Tłusty Czwartek pączka, naraża się na niepowodzenie w życiu. Po co niepotrzebnie kusić los i sprzeciwiać się wiekowym tradycjom? Tłustoczwartkowy pączek jest po prostu obowiązkowym punktem słodkiego święta. Najlepsze będzie można zakupić w lokalnych cukierniach i punktach z wieloletnia tradycją. Alternatywą są oczywiście produkty z marketów, produkowane na wielką skalę. Te jednak czasem mogą zawodzić smakiem… Tłusty Czwartek jest więc idealną okazją do sięgnięcia po sprawdzone przepisy i przygotowanie tradycyjnych pączków w domu.
Przepis na pączki z XVIII wieku
Jedną ze starszych receptur na smażoną słodkość podzielił się autor facebookowego profilu Kuchnia staropolska. Przepis pochodzi z XVIII wieku, dokładnie z 1766 roku. Pozwala na przygotowanie pieczonych – tak, pieczonych – „z ciasta pączków”. Jak? Oto całą klasztorna receptura!
Z ciasta pączki. Receptura klasztorna z XVIII wieku:
Sposób robienia z ciasta pączki [1766 r.]
Wziąć garnuszki trzy, żeby równej miary były, w jeden mleka, w drugi mąki, w trzeci żółtków z białkami, ubić to pospołu i wlać na tortówkę, wsadzić w piec wolny albo jeżeli w ciepły, to przypilnować, żeby się tylko ścięło jako tort mleczny, bo jak długo zostawi w piecu, to rośnie i przypali się to tak niedobrze. Jak zaś tylko zgęstnie i zetnie się, to krajać w paski długie, a potym w kawałki niewielkie i kłaść na masło rozpuszczone i smażyć, będą pączki, które najlepsze póki ciepłe, jeść, bo jak ostygną, już nie tak są dobre.
Najlepiej płatne zawody, do których nie potrzeba ci studiów
O tajnikach Tłustego Czwartku niedawno opowiedział nam także Krzysztof Zieliński ze Stowarzyszenia Polska Ekologia. Ekspert zdradził m.in. skąd pochodzi kulisty kształt pączka, a także jak prezentowały się te robione w 1763 roku, czyli okresie, z którego pochodzi „receptura klasztorna z XVIII wieku” na „z ciasta pączki”.
– Kulisty kształt pączka pochodzi z wieku XVIII. Skąd się wziął? Do wypieku pączków zaczęto używać drożdży, przez co ciasto stało się bardziej puszyste. Stąd ten kulisty kształt – zdradził w rozmowie z naszym reporterem Zieliński.
Przywołał także zapiski Jędrzeja Kitowicza, który wspomniał w swoich zapiskach obyczaje za czasów panowania Augusta III Sasa – w latach 1733-1763. Jak prezentowały się wówczas serwowano na dworze pączki?
– Staroświeckim pączkiem trafiwszy w oko, mógł go podsinić. Dziś pączek jest tak pulchny, tak lekki, że ścisnąwszy go w ręku, znowu się rozciąga i pęcznieje dla swej objętości, a wiatr zdmuchnąłby go z półmisku – zacytował Zieliński.
Nie będziemy ukrywać – taki opis zachęca do przetestowania klasztornej receptury!
Polecany artykuł:
