Ponadstuletnia żarówka z Livermore
Gdzie znaleźć można tę niezwykłą żarówkę? Jest ona zamontowana w jednej z remiz strażackich w Livermore, w północnej części Kalifornii. Niezmiennie oświetla nocną pomieszczenie z wozami strażackimi już od 1901 roku. To właśnie swojej długowieczności zawdzięcza nazwę – jest określana mianem Stuletniego Światła. Skąd jej rekordowa trwałość? Dlaczego współczesne żarówki mogą się przy niej schować?
Historia żarówki z Livermore
Nie będzie zaskoczeniem, jeśli od razu napiszemy, że Stuletnie Światło z żarówkami dostępnymi obecnie w sklepach nie ma wiele wspólnego. Jej „ojcem” jest Adolf Chailet. Za swojego życia był konkurentem Thomasa Edisona. Niestety, jego wynalazek nie zdobył takiej popularność, jak jego edisonowski odpowiednik. Jak się okazało, znacznie krótsza żywotność nie była aż takim problemem.
Polecany artykuł:
Tajemnica długowieczność żarówki z Livermore
Żarówka oświetlająca remizę z Livermore została wyprodukowana przez Shelby Electric Company. Jakie tajemnice skrywa jej budowa? Bańka żarówki wykonana została z dmuchanego szkła. Żarnik – w którym drzemie tajemnica jej długowieczności – z węgla. Jest on znacznie grubszy niż w przypadku współczesnych żarówek. Oznacza to, że wolniej się przepala i dłużej daje światło.
Niestety, żarnik zapewniający żarówce z Livermore długowieczność jest także powodem, przez który nie wygrała ona wyścigu z edisonowskimi konkurentkami. Wynalazek Chaileta potrzebował – i jak się okazuje nadal potrzebuje – znacznie więcej energii do wygenerowania podobnej ilość światła. Dodatkowo ponadstuletnia żarówka ma moc około 4 watów.
Stuletnie światło dzięki węglowemu żarnikowi może i działa długo – i nie zanosi się na zmianę w tej kwestii – ale jego efektywność energetyczna jest niezwykle niska. Co za tym idzie, niedobra ani dla środowiska, ani portfela.
Żarówka z Livermore w księdze Guinnessa
Co ciekawe, niezwykła długowieczność żarówki z Livermore zapewniła jej miejsce w Księdze Rekordów Guinnessa. Po raz pierwszy – i nie ostatni – trafiła na jej strony w 1972 roku. Ponadto Stuletnie Światło ma także swój fanklub i stronę internetową. Jest też lokalna atrakcja turystyczną.
