Kometa, o której mowa, to obiekt C/2022 E3 (ZTF). Astronomowie trafili na jej ślad w marcu 2022 roku. Została odkryta w trakcie przecinania orbity Jowisza – gazowego olbrzyma, największej planety Układu Słonecznego. Jak wynika z obserwacji i obliczeń naukowców, trajektoria lotu wskazuje, że kometa C/2022 E3 (ZTF) kieruje się w stronę wewnętrznej części Układu Słonecznego. Astronomowie prognozują, że obiekt, który za kilka tygodni pojawi się w okolicach Ziemi, pochodzi najprawdopodobniej z Obłoku Oorta.
Czym jest Obłok Oorta?
Obłok Oorta to najbardziej zewnętrzna część Układu Słonecznego, która zaczyna go otaczać w okolicach 750 mld km od Ziemi. Rozciąga się ona na odległość roku świetlnego od nas. Obłok Oorta wypełniają liczne obiekty lodowe, podobne do C/2022 E3 (ZTF). Niektóre z nich rozpoczynają podróż do wnętrza Układu Słonecznego w wyniku zaistnienia zaburzeń grawitacyjnych. Mogą być one wywołane przez zderzenia z innymi kometami bądź przez przelatujące w pobliżu większe obiekty. Część komet, która została wybita ze swoich dotychczasowych orbit, dociera w końcu także w okolice Ziemi, dając na niebie wspaniały spektakl.
Co warto wiedzieć o komecie C/2022 E3 (ZTF)?
Kometa C/2022 E3 (ZTF) jest zaliczana do kategorii długookresowej. Astronomowie szacują, że kolejnym razem może pojawić się w rejonie ziemskiej orbity najszybciej za około 50 000 lat. Niewykluczona jest także sytuacja, w której kometa już nigdy nie pojawi się na niebie Ziemi. Obiekt ten może wyrwać się spod wpływu grawitacji Słońca i rozpocząć wolną podróż w przestrzeni międzygwiezdnej.
Kiedy i gdzie najlepiej obserwować kometę C/2022 E3?
Kometa C/2022 E3 12 stycznia osiągnęła już peryhelium, czyli osiągnęła punkt swojej trasy znajdujący się najbliżej Słońca (ok. 166 mln km). Teraz kolejnym ważnym - z naszego punktu widzenia - „przystankiem” była Ziemia. Najbardziej naszej planety obiekt znaleźć się miał 1 lutego. Jej odległość wyniesie w tym czasie około 42 mln km. Oznacza to, że była widoczna gołym okiem!
Jak informują naukowcy, idealnym momentem na obserwacje komety nie miała być jednak noc 1 lutego. Wpadająca w jej okolicy pełnia Księżyca utrudniała obserwacje. Optymalnym momentem za to była noc z 21 na 22 stycznia. Księżyc miał być wówczas w nowiu. Kometa była w tym czasie na tyle blisko Ziemi, że dało się ją odnaleźć na niebie gołym okiem.
C/2022 E3 widoczna była w północnej części nieba, w pobliżu Gwiazdozbioru Żyrafy. Najlepiej widoczna była przed świtem – od 4:00 nad ranem. Prowadzenie obserwacji ułatwiać miało odpowiednie miejsce, jak najmniej zanieczyszczone światłem, najlepiej za miastem.
Kometa C/2022 E3 straciła ogon
Bliższe spotkanie z Układem Słonecznym nie zakończyło się dla komety C/2022 E3 dobrze. W zielony obiekt trafiła materia ze słonecznego wyrzutu koronalnego, która oderwała się od naszej gwiazdy podczas jednej z ostatnich słonecznych burz. Kometa C/2022 E3 wyszła z tego starcia uszkodzona. Materia usunęła część ogona obiektu. Uległ on podzieleniu, co oznacza, że nie jest już jednolity. Co ciekawe, zdarzenie zostało uchwycone przez astronoma Michaela Jägera.
Kometa C/2022 E3 (ZTF) minęła Ziemię
W nocy ze środy 1 lutego na czwartek 2 lutego Kometa C/2022 E3 (ZTF) minęła Ziemię w odległości 42,5 miliona kilometrów. Był to moment, w którym była najbliżej naszej planety. Zielona kometa widoczna była z półkuli północnej. Niestety, jej obserwacje utrudniały warunki. Z jednej strony była to zbliżająca się pełnia Księżyca, a z drugiej zimowa pogoda, z obowiązkową warstwą chmur. Kometa będzie się teraz oddalała od Ziemi. Da się ją jeszcze zaobserwować, ale jedynie przy pomocy specjalistycznego sprzętu.
Ostatni popis zielonej komety! C/2022 E3 (ZTF) i Mars obok siebie
C/2022 E3 (ZTF) oddalając się od Ziemi zapewni obserwatorom jeszcze jedno, ostatnie widowisko! Wkrótce na nocnym niebie minie Marsa. Zielona kometa i Czerwona Planeta będą widoczne obok siebie na półkuli północnej w nocy z 10 na 11 lutego. Księżyc pozostanie pod horyzontem we wczesnych godzinach wieczorne, co stworzy dogodne warunki do podziwiania komety i planety. Obserwacje warto zacząć od odnalezienia na niebie Marsa. Wyróżnia się spośród innych ciał niebieskich - świeci znacznie jaśniej i wpada w pomarańczowe odcienie. Z łatwością da się go wypatrzyć gołym okiem. Teraz pozostaje odnalezienie komety. Jedyną kwestią, która może utrudniać obserwacje, może być pogoda...
Wyniki próbki meteorytu z Marsa
Ciekawostką dla miłośników astronomii może też być informacja o odkryciu naukowców, dokonanego na podstawie próbki meteorytu, który 11 lat temu spadł na terenie Maroka. Nazwany został od miejscowości, w pobliżu której wylądował - Tissint. Badania próbki wykonane przez naukowców z monachijskiego Uniwersytetu Technicznego wykazały, że pochodzi on z powierzchni Marsa. Przeprowadzona analiza dostarczyła wiele dokładnych danych, które zostały opublikowane na łamach periodyki „Science Advances”.
Wynika z nich, że przebadana cząstka meteorytu jest bogata w materię organiczną, na którą w tym przypadku składają się pierwiastki tlenu, węgla, wodoru, siarki i azotu. Taki skład mógłby się wiązać z działaniem żywych organizmów. Jednak w tym przypadku jest to kwestia reakcji niebiologicznych. Szczegółowa analiza materiału badawczego wykazała, że substancje organiczne z próbki nie są pochodnymi działania organizmów żywych. Ważnym odkryciem jest odnalezienie w próbce dużej ilości związków magnezu, które do tej pory nie występowały w próbkach z Marsa.
