O pierwszej obecności człowieka w tej wsi na Podkarpaciu świadczyły znalezione w młodszej epoce kamienia...siekierki
Siedlanka to urokliwa wieś w Polsce, zlokalizowana w województwie podkarpackim, w powiecie kolbuszowskim, w gminie Niwiska. W 2021 roku mieszkało tu 793 mieszkańców. W Siedlance znajdziecie szkołę podstawową, przedszkole, żłobek, a także ochotniczą straż pożarną, przychodnię, koło gospodyń wiejskich i lokalny klub piłkarski. Nazwa wsi najpewniej pochodzi od słowa „siodło” – oznaczającego kiedyś siedzibę. Dawniej używano też nazw takich jak Siedlanow czy Siedlanowo. Wieś rozciąga się głównie wzdłuż drogi wojewódzkiej nr 875, łączącej Mielec z Kolbuszową. Malownicze otoczenie Siedlanki obejmuje Płaskowyż Kolbuszowski oraz obszar chronionego krajobrazu Mielecko-Kolbuszowsko-Głogowskiego. Przez wieś przepływa struga Świerczówka, będąca dopływem Przyrwy.
Blisko Siedlanki znajdują się m.in. Kosowy, Hucina, Trześń i Świerczów. A historia wsi? Jest naprawdę ciekawa! Pierwsze ślady człowieka na tym terenie sięgają młodszej epoki kamienia (4500–1800 p.n.e.), a archeolodzy znaleźli tu m.in. krzemienne siekierki i toporki.
Siedlanka pojawiła się w dokumentach w 1616 roku, gdy Stanisław Lubomirski kupił klucz kolbuszowski. W XVIII wieku wieś przeszła w ręce Tyszkiewiczów. W czasach zaborów powstały tu składnica pocztowa, kółko rolnicze i posterunek policji. Droga łącząca Kolbuszową z Mielcem, przebiegająca przez Siedlankę, była już wtedy utwardzona żwirem.
Bogata historia podkarpackiej wsi
W okresie międzywojennym wieś należała do Zalela Orgiela, właściciela tartaku i młyna w Kolbuszowej. W 1934 roku Siedlanka stała się samodzielną gromadą. W czasie II wojny światowej wieś trafiła pod niemiecką administrację, a mieszkańcy doświadczyli wysiedleń i grabieży. Po wojnie, w 1947 roku, Siedlanka znalazła się w gminie Niwiska, a w 1957 roku oddano do użytku Dom Ludowy – znany jako „Siedleniak”. Od 1999 roku Siedlanka należy do województwa podkarpackiego. Jej historia i atmosfera przyciągają każdego, kto szuka spokoju i kontaktu z naturą.
W XX wieku Siedlanka doczekała się elektryczności, a na północy wsi przebiega sieć wysokiego napięcia 400 kV, łączącą Rzeszów z Połańcem. Od 1990 roku przez wieś przebiega gazociąg, a w 1994 roku wybudowano wodociąg, który dostarcza wodę z ujęcia w Przyłęku.
W latach 1992-1994 powstała lokalna centrala telefoniczna. We wsi zaczęła działać biblioteka – najpierw szkolna, potem filia Gminnej Biblioteki Publicznej w Niwiskach. Na początku liczyła około 2000 książek. W międzyczasie filię przenoszono do różnych miejsc, m.in. do agronomówki, domu strażaka, a w 2020 roku miała swoją siedzibę w dawnym domu ludowym. Po 1973 roku w budynku Siedleniaka działała klubokawiarnia. Przez pewien czas w tym samym miejscu powstało muzeum wsi, gdzie mieszkańcy przekazywali różne eksponaty.
Siedlanka była kiedyś częścią parafii Przemienienia Pańskiego w Cmolasie, w XVIII wieku przeszła do parafii Świętej Anny w Trzęsówce. Od 1983 roku należała do parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Kosowach. W 1983 roku miejscowość weszła w skład parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Kosowach. Na przełomie XIX i XX wieku, w 1889 roku, wieś liczyła 478 katolików, a 7 osób wyznawało judaizm. Z kolei w 1921 roku z danych spisu ludności wynika, że 499 osób było katolikami, a 7 – wyznawcami judaizmu.
ZOBACZ: Pierwszą obecność człowieka w tej wsi na Podkarpaciu odnotowano w młodszej epoce kamienia